Sevgilimle ben arabamla şehirde geziyoruz, ne zamandır evdekileri atlatip gelememisti yanima. Bende baya ozlemisim. Arabanın gücünü hissediyorum ama sevgilim korkuyor diye yavaş ve sakin gidiyorum, 200 ile gectigim yerleri 60 la geciyorum, enteresan geliyor * Radyoda sevdigimle ikimizin şarkısı var ve beraber bağırarak söylüyoruz. Sonra arabayı güzel bir manzaranın olduğu yere çekip hasret gideriyoz sevgilimle, ona aldığım kolyeyi çaktırmadan boynuna geçirdim zor da olsa. Hasret giderirken Bi anda babası aradı ve hemen eve gelmesini söyledi. Babası şehir dışındaydı ama bi istisnadan dolayı geri gelmis. Biraz daha hızlı şekilde kızı eve gotürüyordüm. Eve yaklaştıkça vites yükseltip eksoz sesini azalttim ki babası arabayla geldiğini anlamasin. Kapıya geldigimizde öpüp arabadan inmesini bekledim ve evin karşısına geçip eve girene kadar gözetledim. Bende eve doğru yol aldım. Sevgilim beni aradı ve sessizce "askim hiç gerek yoktu ama sen yinede aliyosun. kolye çok güzel aşkım, bogazimda yılan var zannettim ama sonradan anladim, iyi geceler seni seviyorum" diyip telefonu kapattı ve BAMMMM! Evet, makasa girerken karşıdan gelen beyaz bir minibuse kafadan carptim. Çarptıktan sonra bilincimin yerinde olduğunu fark ettim ve aracima baktığımda kaportada 1 çizik bile olmadığını fark ettim. minibüsün havada takla attiğını hatirlayabiliyorum. Ama benim burnum bile kanamadi.